Bij sierheesters denk je aan klimrozen, jasmijn, sering of viburnum. Ze verrassen ons allemaal met weelderige decoratie in het warme seizoen, maar de elegante soorten sneeuwbes blijven onweerstaanbaar tot het begin van koud weer. Deze struik is bestand tegen een temperatuurdaling en de bessen verslechteren niet, zelfs niet onder een dikke laag sneeuw. Het verdient terecht de titel van de meest koudebestendige plant..
De struik dankt zijn naam aan een unieke verspreiding van witte bessen op gebogen takken bedekt met klein groen blad. Er zijn zoveel vruchten dat het vanaf de zijkant lijkt alsof de plant onder een plotselinge sneeuwval is gevallen. Hoewel niet alle soorten sneeuwbes wit fruit hebben, is de naam stevig verankerd voor deze spectaculaire struik..
In zijn natuurlijke omgeving is de plant gevonden in Midden- en Noord-Amerika. Het behoort tot de familie Honeysuckle. De sneeuwbes wortelt heerlijk in het stedelijk gebied en verdraagt luchtvervuiling. Hij is tevreden met de magere hoeveelheid vocht die uit de hemel komt om de aarde te irrigeren. Maar de plant valt in de handen van ervaren tuiniers en wordt volledig getransformeerd en neemt een prominente plaats in in landschapsontwerp.
De bessen van de plant bevatten een giftige stof, dus je moet uitkijken dat niemand ze eet tijdens de rijpingsperiode. Dit geldt vooral voor kinderen..
Populaire soorten sneeuwbes: beschrijving en foto
Tegenwoordig worden ongeveer 15 verschillende soorten van deze spectaculaire struik gekweekt. Elk van hen heeft zijn eigen kenmerken. Ze zijn van verschillende hoogtes. En de bessen zijn niet alleen sneeuwwit, maar ook van dergelijke tinten:
- roze;
- scharlaken;
- paars;
- donkerpaars;
- rood.
Bij het maken van een beschrijving van de sneeuwbes, is het vermeldenswaard dat deze struik van verschillende hoogtes kan zijn. Sommige exemplaren worden slechts 20 cm, andere bereiken 3 m. Een werkelijk bijzondere plant. De gebogen, flexibele scheuten worden bekroond met afgerond blad, dat op een korte bladsteel wordt gehouden. In juli of augustus verschijnen trosvormige bloeiwijzen tussen het weelderige groen. Elk van hen heeft maximaal 15 stuks knoppen, rood, roze of witgroen gekleurd.
Na succesvolle bestuiving worden sappige vruchten gevormd in plaats van bloemen. Ze zijn ellipsvormig of bolvormig. In de bessen zitten ovale zaden. In alle soorten sneeuwbes lijkt het vruchtvlees van de vrucht op korrelige sneeuwvlokken, glinsterend in het zonlicht. Hoe lekker ze ook zijn, je mag ze niet proeven. De gevolgen kunnen te ernstig zijn, niet alleen voor kinderen, maar ook voor volwassenen..
Ondanks de giftigheid van de plant, wordt het nog steeds beschouwd als een uitstekende honingplant. Daarom kan deze specifieke struik worden gekweekt om insecten naar de tuin te lokken..
Sneeuwwitje wonder van de natuur
Overweeg een gedetailleerde beschrijving van de witte sneeuwbes, die wordt beschouwd als de meest resistente struik van alle soorten van deze plant. In zijn natuurlijke omgeving groeit het in de volgende gebieden:
- rivierweiden langs de kust;
- hellingen open voor zonlicht;
- ongerepte bergbossen.
Sneeuwbeswit groeit tot ongeveer 150 cm en heeft een mooie ronde kroon, die is gevormd uit flexibele en dunne scheuten. Ze zijn bedekt met groen blad. Over de gehele lengte van de scheut bevinden zich trosvormige bloeiwijzen, bestaande uit miniatuur lichtroze knoppen. Daarom heeft de plant een andere naam – de sneeuwbessenkarper. Na verloop van tijd verschijnen sappige bessen op hun plaats in de vorm van ballen, die tot het volgende voorjaar op de takken blijven. De vruchten dienen als voedsel voor overwinterende vogels zoals hazelaarhoenders, fazanten en mezen..
De geneugten van de gewone sneeuwbes
Voor het eerst werd dit type struik gevonden in de weilanden van Noord-Amerika. Het wordt gekenmerkt door dunne gebogen scheuten die een prachtige halfronde kroon vormen. De buitenzijde van het blad van de gewone sneeuwbes is donkergroen gekleurd. En de achterkant heeft een grijsachtige tint, wat de plant een glamoureuze uitstraling geeft. Tijdens weelderige bloei “kleedt” de struik zich in een outfit van rozenknoppen. Daarom wordt het vaak het sneeuwbesroze genoemd..
De plant ziet er vooral indrukwekkend uit als er in de herfst vruchten van roze, koraal of paarse kleur op verschijnen. Tuinders merken de meest voorkomende soorten gewone sneeuwbes op:
- Variegatus (te herkennen aan een geel kader op de plaat);
- Taffs Silver Age (sneeuwwitte bladrand).
De sierlijkheid van de struik wordt gegeven door het rood wordende blad in de herfstperiode. Daarom wordt het veel gebruikt voor het modelleren van percelen voor huishoudens of in stadsparken..
Groep knappe dorenboza-mannen
Deze soort kreeg zijn naam ter ere van een Nederlandse kweker die een aantal van dergelijke struiken kweekte. Tegenwoordig zijn er verschillende ondersoorten van de dorenboz-sneeuwbes:
- Magic Berry (donkerroze bessen);
- White Hage (rechtopstaande scheuten die niet doorhangen onder het gewicht van de bessen);
- Maser of Pearl (wit fruit met een roze tint);
- Amethist (hoge vorstbestendigheid).
Elke ondersoort onderscheidt zich door zijn compacte formaat, spreidende kroon en hoge vruchtbaarheid..
Prachtige sierheesterbellen
De bergminnende sneeuwbes groeit in zijn natuurlijke omgeving in de uitgestrektheid van het westelijke deel van Noord-Amerika. Desondanks wordt het ook op de middelste breedtegraden gekweekt. Hij wordt tot 150 cm hoog en is rijkelijk bedekt met elliptische, wollige bladeren. Tijdens de bloeiperiode is de struik versierd met bellen van roze of witte kleur. Later worden daaruit bolvormige witte vruchten gevormd. Hun belangrijkste kenmerk zijn twee zaden in elke bes, die bijdragen aan de succesvolle reproductie van de plant..
Dit type sneeuwbes heeft een gemiddelde vorstbestendigheid. Daarom mag het in de noordelijke regio’s niet in een zomerhuisje worden gekweekt..
Westerse sneeuwbes
Zoals de naam al doet vermoeden, denken sommigen misschien dat de struik alleen in een bepaald gebied groeit. In feite wordt de westelijke sneeuwbes ook in andere delen van Amerika gevonden. In zijn natuurlijke omgeving vormt hij dicht struikgewas op berghellingen of in de buurt van natuurlijke stuwmeren.
De plant wordt gekenmerkt door lichtgroen blad, dat aan de achterkant bedekt is met een dikke stapel. Halverwege de zomer (juli) begint de struik te bloeien met dichte trosvormige bloeiwijzen. Ze bestaan uit delicate witte of roze knoppen. Al snel worden op hun plaats zachte bolvormige vruchten van dezelfde kleur als de knoppen gevormd..
Chenot Hancock is niet alleen een mooie naam
Dit type struik is gefokt door twee soorten te combineren, gewoon en kleinbladig. Het resultaat is de Chenot Hancock Snowberry, die de volgende eigenschappen heeft:
- halfronde struik 1,5 m hoog;
- donkergroen behaard blad;
- bloeit met witte bellen;
- bolvormige bessen met een lila tint.
De plant wordt als thermofiel beschouwd en wordt daarom alleen gekweekt in gebieden met een gematigd klimaat..